نهضت امام حسین علیه السلام در عصری که حکام اموی سعی در وارونه جلوه دادن اسلام ناب محمدی داشتند، مسلمانان را از انحراف و خرافه نجات داد. عاشورا تنها یک واقعه تاریخی نیست، بلکه نقطه عطفی در تاریخ بشریت است که مرز میان حق و باطل را با خون نگاشته و تا ابد آن را روشن و آشکار ساخته است. در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری، در سرزمین کربلا، امام حسین‌بن‌علی علیه‌السلام با همراهی اندک یاران باوفایش، در برابر ظلم، تحریف و استبداد یزیدی ایستاد و با نثار جان خود و خانواده‌اش، پرچم آزادگی و حقیقت‌طلبی را برافراشت. این قیام، نه‌تنها یک حرکت اعتراضی سیاسی در زمانه‌ای خاص، بلکه فریادی جهانی برای همه عصرها و نسل‌ها شد.
قیام امام حسین علیه‌السلام از این منظر قابل درک است که ایشان در موقعیتی ایستاد که حقیقت در حال دفن‌شدن زیر غبار تبلیغات، سیاست‌های ظالمانه و جهل عمومی بود. او در حالی که می‌توانست با بیعت، مسیر راحت‌تری برای زندگی خود و خاندانش برگزیند، آگاهانه راه دشوار اما درست را انتخاب کرد. عاشورا از این‌رو حادثه‌ای سرنوشت‌ساز است که انتخاب امام حسین، انتخاب حق بود در برابر باطل، و سکوت در برابر این تقابل، نه بی‌طرفی بلکه هم‌سویی با باطل شمرده می‌شود.
عاشورا در عین اینکه روایتی از مظلومیت است، آیینه‌ای از شرافت، عزت و کرامت انسانی نیز هست. امام حسین علیه‌السلام با بیان مشهور خود که فرمود: «هیهات منّا الذلّة» مسیر هر انسان آزاده‌ای را تا ابد مشخص کرد. او مرز میان تسلیم‌شدن در برابر زور و ایستادگی بر حقیقت را آن‌چنان واضح کرد که دیگر هیچ کس بهانه‌ای برای تردید در میان راه ندارد.
امروز، بیش از هر زمان دیگری، پیام عاشورا به عنوان چراغ راهِ جوامع انسانی مطرح است؛ چرا که در جهانی که با سلطه رسانه‌ها، فریب‌کاری‌های سیاسی و تحریف‌های نظام‍ند مواجه است، تمییز حق از باطل دشوار شده است. در چنین شرایطی، رجوع به عاشورا، رجوع به حقیقتی است که در برابر همه قدرت‌های ظاهری ایستادگی کرد و نشان داد که حق، هرچند تنها باشد، شکست‌ناپذیر است.
در جامعه‌ای چون افغانستان که مردم آن سال‌هاست از ظلم، تجاوز و تحمیل رنج می‌برند، عاشورا نه فقط یک یادآوری عاطفی بلکه یک منبع الهام برای ایستادگی، مقاومت و حرکت در مسیر حق است. هر عزاداری برای امام حسین، یک اعلام وفاداری به حقیقت، و هر سینه‌زنی و اشک، اعلام تنفر از ظلم و باطل است.
از همین رو، عاشورا تنها به شیعیان تعلق ندارد؛ بلکه هر انسانی که دل در گرو عدالت و آزادگی دارد، می‌تواند در مسیر حسینی قدم بردارد. چرا که حسین بن علی، نه‌فقط امام شیعیان، بلکه امام همه آزادگان تاریخ است.
