به گزارش خبرگزاری معمار؛ برنامه جهانی غذا در گزارش تازه‌ای اعلام کرد که به دلیل کمبود منابع مالی، برنامه‌های درمان سوءتغذیه در افغانستان تا ۶۰ درصد کاهش یافته است. این کاهش گسترده به این معناست که ۱.۷ میلیون زن و کودک در معرض خطر سوءتغذیه شدید قرار دارند و از دریافت درمان‌های ضروری محروم شده‌اند.
این نهاد وابسته به سازمان ملل متحد تأکید کرد که بحران غذایی و شرایط سخت اقتصادی در افغانستان همچنان در حال تشدید است و سوءتغذیه به یکی از جدی‌ترین چالش‌های انسانی در این کشور تبدیل شده است. بر اساس این گزارش، نرخ سوءتغذیه در افغانستان به بالاترین سطح خود رسیده و میلیون‌ها نفر، به‌ویژه زنان و کودکان، در شرایط بحرانی به سر می‌برند.
برنامه جهانی غذا اعلام کرد که کاهش منابع مالی، این سازمان را مجبور کرده تا سطح کمک‌های غذایی و درمانی خود را کاهش دهد. این امر به‌ویژه در مناطق دورافتاده و محروم تأثیرات منفی بیشتری بر سلامت عمومی داشته است. به گفته این نهاد، زنان باردار و کودکان زیر پنج سال، که بیشترین آسیب را از سوءتغذیه متحمل می‌شوند، در معرض بیماری‌ها و مرگ‌ومیر ناشی از کمبود تغذیه قرار دارند.
این گزارش هشدار می‌دهد که در صورت ادامه این وضعیت، نرخ سوءتغذیه در ماه‌های آینده به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت و می‌تواند به بحران‌های جدی‌تری در بخش‌های بهداشت و درمان منجر شود. برنامه جهانی غذا تأکید کرد که بدون تأمین منابع مالی کافی، این بحران در کوتاه‌مدت زندگی میلیون‌ها نفر را به شدت تهدید خواهد کرد.
بر اساس این گزارش، در مناطق روستایی و مناطقی که دسترسی به خدمات بهداشتی محدود است، بسیاری از خانواده‌ها قادر به تأمین نیازهای اولیه غذایی خود نیستند. این وضعیت باعث شده که سوءتغذیه همچنان یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشتی در افغانستان باقی بماند.
برنامه جهانی غذا همچنین اشاره کرد که تحولات سیاسی و کاهش کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی، وضعیت را پیچیده‌تر کرده است. این نهاد و سایر سازمان‌های بشردوستانه در تلاش برای بسیج منابع بیشتر و جلب همکاری‌های بین‌المللی هستند، اما محدودیت‌های موجود تاکنون مانع از دستیابی به نتایج مطلوب شده است.
این سازمان اعلام کرد که در پاسخ به نیازهای فزاینده، در حال تجدید تخصیص منابع به مناطق بحرانی است، اما این اقدامات نمی‌تواند به سرعت نیازهای فوری را برآورده کند. برنامه جهانی غذا تأکید کرد که تقویت همکاری‌های بین‌المللی و حمایت از برنامه‌های غذایی و درمانی برای جلوگیری از افزایش سوءتغذیه و مشکلات بهداشتی در آینده ضروری است.
