به گزارش خبرگزاری معمار؛ اشرف غنی، رییسجمهور پیشین کشور، روز جمعه، ۱۶ جوزا، به مناسبت عید قربان پیامی منتشر کرده و در آن از وضعیت دشوار مهاجران افغان و بحرانهای داخلی افغانستان ابراز نگرانی کرده است.
رئیسجمهور پیشین در این پیام ضمن اینکه خواستار اتحاد مردم این کشور برای بازسازی افغانستان شده، نسبت به وضعیت مهاجران افغان ابراز نگرانی کرده و تصمیم کشورهای غربی برای اخراج پناهجویان را «دردناک و نگرانکننده» خوانده است.
گفته است که تصمیم کشورهای غربی از جمله امریکا و اروپا برای اخراج مهاجران افغان، «دردناک» و «مایه ناآرامی فکری» است. او افزوده: «تمام دنیا به روی افغانها تنگ شده.»
او در این پیام گفته که جوامع افغان با دردهای مشخصی روبهرو است و آینده مبهم، آنان را نگران ساخته. غنی میگوید مهاجران افغانستان که زمانی صرفاً قربانی بودند، حالا به «ابزار فشار» مبدل شدهاند، اما روشن نساخته که این فشار متوجه چه کسی است.
اشرفغنی در پیام عیدی خود افزوده که او همیشه در کنار مردم افغانستان ایستاده است و اضافه کرده است: «من برای ساختن پیدا شدهام تا وسیلهای برای اتحاد و آبادانی باشم.»
در بخش دیگری از پیام، او به وضعیت داخل کشور پرداخته و گفته: «درد ما در داخل کشور عمیقتر و وسیعتر است.» به گفتهی او، خشکسالی از یکسو و بیکاری از سوی دیگر، زندهگی مردم را سختتر ساخته است.
این در حالی است که اشرف پس از سقوط افغانستان و فرار از کشور اکنون در امارات متحده عربی زندهگی میکند و این اعا را مطرح کرد.
آقای غنی در بخشی از پیام خود با اشاره به وضعیت کودکان و یتیمان گفته است: «آیا کودک امروز عید قربان را با خوشی تجلیل میکند یا در فکر یک لقمه نان، یک جوره لباس یا چند قیران است؟»
او از مردم خواسته که دلها، احساسات و دستهای خود را یکی بسازند تا کشور را دوباره بسازند. وی همچنین گفته که ملامتیها براساس هویت و منطقه، تنها بحران را بیشتر میسازد، نه اینکه راه حل بیافریند.
غنی در پایان ابراز امیدواری کرده که در سال ۲۰۴۷، یعنی در ۳۰۰مین سالگرد تأسیس افغانستان، همه افغانها خود را در چارچوب یک «هویت ملی بزرگ» ببینند و گذشته را پشت سر بگذارند.
نکته قابل توجه در این پیام این است که آقای غنی هیچ اشارهای به طالبان یا سیاستهای محدودکنندهی آنان نمیکند. او همچنین گفته که آرزو دارد روزی «مشروعیتی» را که مردم به او دادهاند، به یک «نظام مشروع» تسلیم کند.
غنی در ۱۵ آگست ۲۰۲۱، همزمان با ورود طالبان به دروازههای کابل، از کشور فرار کرد و حکومت جمهوری با سقوط مواجه شد.