یادداشت

بار دیگر تکفیری‌های وهابی، با حمایت ترکیه، عربستان، اسرائیل و آمریکا، به سوریه حمله کرده و غیرنظامیان، زنان و کودکان بی‌گناه را قربانی جنایات خود کردند. این حمله وحشیانه در راستای تقویت رژیم صهیونیستی و تضعیف کمک‌های بشردوستانه ایران به لبنان صورت گرفت.

ایدز تنها یک بحران بهداشتی نیست، بلکه آزمونی برای همبستگی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است. با همبستگی و تلاش مشترک، می‌توان از گسترش این بیماری جلوگیری کرد و امید و زندگی را به جامعه بازگرداند. اگر جامعه و حکومت به‌طور هماهنگ برای مقابله با ایدز اقدام کنند، می‌توانند به بهبود سلامت عمومی و کاهش تبعات آن در جامعه کمک کنند.

حزب‌الله لبنان در این درگیری‌ها نشان داد که مقاومت نه تنها زنده است، بلکه قدرتمندتر از همیشه عمل می‌کند. این جنبش اکنون نمادی از پایداری و عزم راسخ برای آزادی‌خواهی و دفاع از مظلومان است. پیام روشن حزب‌الله به رژیم صهیونیستی و حامیان آن این است که هرگونه تجاوز با پاسخی قاطع و ضرباتی سنگین‌تر مواجه خواهد شد.

ناتوانی طالبان در حل بحران بیکاری، فقر، مهاجرت، معضل ناامنی و سایر مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در این مدت هم نشان می‌دهد که حکومت این گروه بیش‌تر از حکومت‌های پشیین آسیب‌پذیر بوده و در بسا موارد با بن بست مواجه شده است.

نگرانی‌ها از تهدیدات امنیتی افغانستان درحالی مطرح می‌شود که از یک سو مردم این کشور سال‌ها قربانی تروریزم و ناامنی بوده و در این مسیر هزینه‌های سنگینی متحمل شده است و از سوی هم، در انظار جهانی به عنوان کانون ناامنی همواره مورد اتهام بوده است.

رسانه‌های آزاد نقشی حیاتی در ارتقای شفافیت، پاسخگویی حکومت‌ها و دفاع از حقوق بشر ایفا می‌کنند. سرکوب سیستماتیک رسانه‌ها و حذف خبرنگاران مستقل، کشور را به سوی تاریکی اطلاعاتی سوق می‌دهد؛ وضعیتی که در آن، قدرت بدون نظارت باقی می‌ماند و صدای مردم به‌طور کامل خفه می‌شود.

سقوط جمهوریت افغانستان، یکی از فاجعه‌بارترین تحولات تاریخ معاصر این کشور، نتیجه عملکرد ناهماهنگ، غفلت، و گاه خیانت آشکار دولت‌مردان داخلی و تصمیم‌گیری‌های کوته‌بینانه خارجی بود. نه‌تنها ایالات متحده، بلکه تمام شخصیت‌ها و نهادهای کلیدی داخلی نیز در این سقوط تاریخی مقصر و محکوم تاریخ و مردم کشور ما هستند.